یا مهدی ادرکنی

کجاست منتظر تو؟

چه انتظار عجیبی!

تو بین منتظران هم عزیز من چه غریبی!

عجیب تر که چه آسان، نبودنت شده عادت، چه کودکانه سپردیم دل به بازی های قسمت، چه بیخیال نشستم .

چه کوششی؟ چه وفایی؟ فقط نشستم و گفتم، خدا کند که بیایی.!